تنظیم پارامترهای محدودکننده های فوق و زیر تحریک ژنراتور سنکرون و اثر آن بر پایداری ولتاژ سیستم قدرت

از دیدگاه سیستم قدرت، سیستم تحریک یک ژنراتور سنکرون بایستی به کنترل موثر ولتاژ و تقویت پایداری شبکه کمک کند. در واقع این سیستم بایستی قادر باشد به منظور بهبود پایداری شبکه، به سیم پیچی تحریک ژنراتور، تغذیه مناسب را اعمال نماید. در این پروژه مدارهای محدود کننده و حفاظتی سیستم تحریک ژنراتور سنکرون مورد تحقیق و مطالعه قرار گرفته است. دو تابع بسیار مهم از این توابع به ترتیب محدود کننده فوق تحریک و محدود کننده زیر تحریک می باشند. هدف از محدود کننده فوق تحریک، حفاظت ژنراتور در مقابل گرم شدن بیش از حد در اثر جریان زیاد تحریک برای مدت طولانی است. محدود کننده زیر تحریک نیز از کاهش تحریک ژنراتور به سطحی که باعث خروج از حد پایداری یا حد گرمایی ناحیه انتهایی هسته استاتور شود جلوگیری می کند. تاکنون مدلهایی از محدود کننده های فوق و زیر تحریک در استانداردهایieee و مقالات پژوهشی معرفی شده است. تنظیمات مربوط به این محدود کننده ها با توجه به منحنی قابلیت ژنراتورها در سیستم های تحریک متفاوت می باشد. نوع مدلسازی و تنظیمات این محدود کننده ها بر پایداری ولتاژ سیستم تاثیر مستقیم می گذارد. در این تحقیق پس از مطالعه و بررسی انواع سیستم های تحریک و نقش محدود کننده های آنها، به تحلیل و بررسی مدل های ارائه شده برای این محدود کننده ها پرداخته و یک مدل مناسب را برای مطالعه موردی در این پروژه انتخاب می کنیم. سپس با تحلیل معیارهای مرتبط به دنبال تنظیم پارامترهای محدود کننده های سیستم تحریک می باشیم. اثر انتخاب مدل مناسب و تنظیم ارائه شده برای محدود کننده های آن بر پایداری ولتاژ نیز با شبیه سازی شبکه های نمونه تک ماشینه و چند ماشینه مطالعه و مورد تحلیل قرار گرفته است. در انتها نیز با استفاده از پارامترهای دینامیکی یکی از ژنراتورهای نیروگاه بیستون، مطالعه موردی انجام شده و مورد ارزیابی قرار گرفته است